چرا باید از بسته‌های افزودنی روغن استفاده کنیم؟
در دنیای روانکارها، روغن پایه نقش ستون فقرات را ایفا می‌کند، اما این تنها آغاز ماجراست. روغن‌های پایه، چه معدنی و چه سنتتیک، به‌تنهایی قادر به برآورده کردن نیازهای پیچیده‌ی موتورهای مدرن و تجهیزات صنعتی نیستند. این روغن‌ها فاقد ویژگی‌هایی مانند مقاومت در برابر اکسیداسیون، خاصیت ضدسایش، پاک‌کنندگی و پایداری حرارتی هستند. برای آنکه یک روانکار بتواند عملکرد مورد انتظار را ارائه دهد، نیاز به ترکیب با افزودنی‌های تخصصی دارد. این افزودنی‌ها که به‌عنوان تقویت‌کننده‌های عملکرد شناخته می‌شوند، در قالب بسته‌های افزودنی (Additive Packages) با دقت بالا فرموله می‌شوند تا چالش‌های خاص را هدف قرار داده و عملکرد روانکار را در کاربردهای مختلف بهینه کنند.
چرا استفاده از افزودنی‌های تکی کافی نیست؟
تصور کنید یک روغن موتور با عملکرد بالا باید در چندین زمینه به‌خوبی عمل کند: کاهش اصطکاک، جلوگیری از سایش، مقاومت در برابر اکسیداسیون، پاک‌سازی قطعات و غیره. استفاده از افزودنی‌های تکی برای هر عملکرد خاص (مثلاً ضدسایش، ضدکف، پاک‌کننده و …) ممکن است منجر به تداخل شیمیایی بین آن‌ها شود. این تداخل‌ها می‌توانند عملکرد کلی روانکار را کاهش دهند یا حتی به قطعات آسیب بزنند. در مقابل، بسته‌های افزودنی با دقت بالا فرموله می‌شوند تا هم‌افزایی (Synergy) بین ترکیبات حفظ شود و در عین حال، از تداخل‌های منفی جلوگیری گردد.
در اینجاست که بسته‌های افزودنی اهمیت پیدا می‌کنند. این بسته‌ها در غلظت‌های دقیق و تحت شرایط بسیار سخت آزمایش می‌شوند. نتیجه، ترکیبی قدرتمند است که به‌طور همزمان با چندین چالش مقابله می‌کند و عملکرد روانکار را برای کاربرد خاص تضمین می‌نماید.
نقش استانداردها در طراحی بسته‌های افزودنی
بسته‌های افزودنی به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که الزامات عملکردی تعیین‌شده توسط سازمان‌های استانداردسازی را برآورده کنند. این استانداردها تضمین می‌کنند که روانکارها ویژگی‌های لازم برای کاربردهای خاص را داشته باشند، از تجهیزات محافظت کنند و عمر مفید آن‌ها را افزایش دهند.
در ادامه با برخی از مهم‌ترین سازمان‌هایی که استانداردهای عملکرد روانکارها را تعیین می‌کنند آشنا می‌شویم:
API (مؤسسه نفت آمریکا): طبقه‌بندی روغن‌های موتور و دنده (مانند API SN، API CK-4، API GL-5).
ILSAC : تمرکز بر روغن‌های موتور بنزینی با تأکید بر صرفه‌جویی در مصرف سوخت و کنترل آلایندگی (مانند ILSAC GF-6).
ACEA: استانداردهای اروپایی برای روغن موتور خودروهای بنزینی و دیزلی (مانند ACEA A3/B4، C3، E7).
JASO: استانداردهای ژاپنی برای روغن موتور موتورسیکلت‌ها (مانند JASO MA، MB)
ISO: استانداردهای عمومی برای روانکارهای صنعتی (مانند ISO 6743)
DIN: استانداردهای ملی آلمان برای روانکارهای صنعتی (مانند DIN 51524)
OEMها (تولیدکنندگان تجهیزات اصلی): شرکت‌های سازنده اصلی بزرگ مانند مرسدس بنز، بی‌ام‌و، فولکس‌واگن، جنرال موتورز و غیره، استانداردهای خاص خود را برای روانکارها دارند.
برخی از مثال‌های استانداردهای OEM برای خودروهای سواری:
GM dexos1™، dexos2™
MB 229.1, 229.51, 229.3
BMW Longlife-01، Longlife-04
VW 502.00, 507.00, 505.00
Renault RN0700, RN0710, RN0720
و برای موتورهای دیزلی سنگین:
MB 228.5, MAN M 3275-1, Volvo VDS-4, Caterpillar ECF-3, Cummins 20081, Mack EO-O/VDS-4
همچنین بسیاری از کشورها استانداردهای ملی خود را دارند (مانند GB در چین، NF در فرانسه، BIS در هند، GOST در روسیه) که شرایط محلی مانند کیفیت سوخت و شرایط آب‌وهوایی را در نظر می‌گیرند.
درک نقش بسته‌های افزودنی و استانداردهای مرتبط با آن‌ها، به ما کمک می‌کند تا روانکار مناسب را برای هر کاربرد با اطمینان بالا فرموله کنیم. این بسته‌ها نه‌تنها عملکرد روانکار را بهینه می‌کنند، بلکه از تجهیزات محافظت کرده و عمر مفید آن‌ها را افزایش می‌دهند. بنابراین، استفاده از بسته‌های افزودنی نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت در دنیای مدرن روانکاری است.
برای مشاهده انواع بسته‌های افزودنی ما می‌توانید به بخش محصولات روان کننده مراجعه کنید.